Ayıklandıktan 1 gün sonra (13 Kasım)
Ayıklandıktan 5 gün sonra (18 Kasım)
Şişman bir hurma bile, kuru kayısı yapmak için sürekli olarak vücudundaki suyu yayarak, görünümü küçülüp buruşsa da, hurmanın etinden ortaya çıkacak tatlılık için bugün de sıcak güneş altında görünmez kendi formunu feda etmek için çabalıyor.
Rabbin çocukları da bu tür bir yaşam meyvesini üretmek için acı ve sabır süreçlerine ihtiyaç duyarlar ve bu, umut dolu bir yaşamla bağlantılıdır. Bu umudu kucaklayan kişi, Tanrı'nın sevgisini zaten deneyimlemiş olacaktır. Yani, yeniden doğmuş bir yaşam olmadan, ışığı, yaşamı, yani Rabbin verdiği Tanrı sevgisini deneyimlemek mümkün olmayacaktır (Romalılar 5:3-5).
Bu yaşam, umulan şeyin gerçekliğidir (inanç), görünmeyen şeyin kanıtıdır ve böyle bir yaşam, dünyadaki her şeyin Tanrı'nın sözüyle yaratıldığını ve gözlerimizle gördüğümüz her şeyin kendiliğinden ortaya çıkmadığını anlamamızı sağlar (İbraniler 11:1-3). Bu inanç için bugün de acı çekiyorum ama bedensel düşüncelerimi ve kalbimi bırakıp atmam gerekiyor.
Bu yaşam gerçekten yaşamaktır ve özgürlüğün tadını çıkarmaktır. Bu dünyaya gelip bedensel ve gözle görünen arzular, bu yaşamın övüncü ve açgözlülük gibi karanlığa saplanmış bir yaşam süren çevremdeki insanlara ışık yolu olarak yaşamak, gerçekten inci-hazine dolu bir yaşam değil mi?
Sanırım artık kilise içinde Eski Ahit peygamberlerinin öykülerini sadece İsa'nın öykülerini anlatma zamanı değil. Bu dünyaya peygamberler gelip Tanrı'nın uyarı sözlerini ilettiler, ancak o zamanlar insanlar dinlemeye ve itaat etmeye hazır değildiler.
Artık kendi yerimizde yaşam sözünü görüp, okuyup, tutunarak adım adım itaat dolu bir yaşam sürmemiz gerekiyor.
Rabbin ansızın gelişi öncesinde, kendi lambalarına yağ (söz) doldurarak lambalarını yakan beş kız kardeşin örneği olmalıyız.
2024. 11. 18 Doğru Yol
Yorumlar0