ให้พลังชีวิตฤดูใบไม้ผลิกับผู้ป่วย ให้พลังชีวิตฤดูใบไม้ผลิกับผู้ป่วย

หลังจากสังเกตการสัมภาษณ์ผู้ป่วยคนแรกในช่วงบ่ายของอาจารย์ ฉันรู้สึกเขินอายมากในเวลานั้น ตรงไปตรงมา ฉันไม่เคยเห็นการตรวจรักษาแบบนี้มาก่อน ดังนั้นจึงรู้สึกแปลกและแปลกประหลาด

เมื่อถึงเวลาที่การสังเกตสิ้นสุดลง ในที่สุดฉันก็รู้ว่าอาจารย์ไม่ได้รักษาเพียงแค่โรคของผู้ป่วยเท่านั้น แต่ยังรักษาส่วนลึกของใจผู้ป่วย ซึ่งเราไม่สามารถมองเห็นได้ด้วย

สิ่งที่น่าประทับใจในครั้งแรกที่เจอผู้ป่วยคือเวลาว่างที่อาจารย์มอบให้กับผู้ป่วย เมื่ออาจารย์มุ่งเน้นไปที่การที่ผู้ป่วยหายจากโรคและถามคำถาม อาจารย์เน้นย้ำอย่างช้าๆ เหมือนกับคนที่เดินสายไฟเพื่อไม่ให้มุ่งเน้นไปที่โรค แต่ให้ดำเนินการรักษา

อาจารย์เน้นย้ำถึงทัศนคติและการตรัสรู้ของผู้ป่วย ไม่ใช่เพียงแค่โรคเท่านั้น สิ่งที่น่าทึ่งอีกอย่างคือสีหน้าของผู้ป่วยและผู้ปกครองหลังจากพูดคุยกับอาจารย์

ฉันกำลังกังวลเกี่ยวกับวิธีสร้างความสัมพันธ์ระหว่างผู้ป่วยกับแพทย์ในช่วงนี้ แต่พูดตามตรงว่าฉันยังรู้สึกงุนงงในครั้งแรกที่ตรวจ แต่เมื่อเห็นอาจารย์ดำเนินการตรวจรักษาผู้ป่วยคนที่สองในที่สุดฉันก็เริ่มเข้าใจวิธีสร้างความสัมพันธ์กับผู้ป่วย การพบปะกับผู้ป่วยคนที่สองนั้นน่าประทับใจมาก

เขาเป็นผู้ป่วยมะเร็งต่อมลูกหมาก (Prostate cancer) ที่วางแผนจะทำ RT อาจารย์ได้พูดคุยกับผู้ป่วยหลายเรื่องก่อนที่จะเริ่มอธิบายทิศทางการรักษาอย่างจริงจัง มันไม่ใช่เรื่องเกี่ยวกับโรคเลย มันเป็นการสนทนาส่วนตัวและเป็นกันเองอย่างมาก เมื่อผู้ป่วยบอกว่ารู้สึกเหมือนอยู่บ้านมากกว่าโรงพยาบาล มันเป็นเวลาที่จำเป็นสำหรับผู้ป่วยที่เต็มไปด้วยความกลัวจากโรค

ฉันเคยเห็นการตรวจรักษา 3 นาที ฉันเห็นและสัมผัสมาหลายครั้ง แต่พูดตามตรงว่ามันไม่ถึง 3 นาทีด้วยซ้ำ แต่สำหรับอาจารย์แล้วอาจารย์ใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงในการพูดคุยกับผู้ป่วยเกี่ยวกับเรื่องต่าง ๆ เพื่อเปิดใจผู้ป่วยให้มากที่สุด เพื่อกำจัดความกลัวและความน่ากลัวของโรค และเพื่อปลดปล่อยร่างกายและจิตใจของผู้ป่วยที่ถูกกดขี่โดยโรค ฉันรู้สึกว่าสีหน้าของผู้ป่วยที่เดินเข้ามาในห้องตรวจครั้งแรกเริ่มเบิกบานขึ้นเรื่อยๆ ผ่านการพูดคุยกับอาจารย์และเริ่มยิ้ม

มันเป็นเวลาที่ฉันได้เรียนรู้เกี่ยวกับความหมายที่แท้จริงของแพทย์ แน่นอนว่าทุกคนสามารถรักษาโรคได้ แต่ฉันรู้สึกเป็นเกียรติมากที่ได้เรียนรู้และเห็นว่าใครคือแพทย์ที่ทำให้หน่ออ่อนในส่วนลึกของใจผู้ป่วยเติบโตขึ้น อาจารย์เน้นย้ำว่าคุณต้องอยู่ในสถานการณ์นั้นเพื่อที่จะเข้าใจความรู้สึกนั้น และคุณต้องพยายามที่จะตระหนักถึงความรู้สึกนั้น

อาจารย์ได้พูดคุยกับผู้ป่วยเกี่ยวกับเรื่องส่วนตัวอย่างสบายๆ ในตอนแรก จากนั้นจึงอธิบายถึงทิศทางการรักษาหลังจากทำให้ผู้ป่วยมองว่าโรคไม่ใช่แค่โรค แต่เป็นฤดูหนาวเพื่อรอรับฤดูใบไม้ผลิ โดยเปรียบเทียบกับฤดูใบไม้ผลิที่กำลังจะมาถึง และอาจารย์ได้นำแบบจำลองมาอธิบายให้ฟัง ทำให้ฉันรู้สึกประหลาดใจและคำพูดของอาจารย์ทุกคำฟังชัดเจน เหมือนกับว่าความหวังกลับมาอีกครั้ง

หลังจากสังเกตการตรวจรักษาที่น่าทึ่งของอาจารย์ อาจารย์ได้แสดงบทกวีที่อาจารย์แต่งเองชื่อ “ผ่านฤดูหนาวแล้วจะถึงฤดูใบไม้ผลิ” และยังเปิดเพลง CCM อีกด้วย บทกวีนี้เป็นบทกวีที่อาจารย์เท่านั้นที่จะแต่งได้

ตอนแรกที่ฉันอ่านและฟังบทกวี ฉันเข้าใจว่าฤดูใบไม้ผลิและฤดูหนาวเป็นเพียงฤดูกาลตามที่เรารู้จักกันทั่วไป แต่สำหรับอาจารย์แล้ว ฤดูใบไม้ผลิ ฤดูร้อน ไม่ใช่แค่ฤดูกาล แต่เป็นชีวิตของเรา ฤดูหนาวในชีวิตคืออะไร? สำหรับผู้ป่วย ฤดูหนาวคือช่วงเวลาที่เจ็บปวด เราต้องให้ฤดูใบไม้ผลิกับพวกเขา อาจารย์บอกว่าเพื่อให้ฤดูใบไม้ผลิ เราก็ต้องเป็นฤดูใบไม้ผลิก่อน

หลังจากได้ยินคำพูดนั้น ฉันถามตัวเองว่า ฉันจะกลายเป็นฤดูใบไม้ผลิที่สามารถมอบฤดูใบไม้ผลิให้กับผู้ป่วยได้หรือเปล่า? ฉันกำลังใช้ชีวิตโดยไม่คิดอะไรหรือเปล่า? ฉันกำลังอยู่กับสิ่งที่เกิดขึ้นในปัจจุบันและกังวลเกี่ยวกับอนาคตหรือเปล่า? ฉันอยากถามอาจารย์ว่าจะทำอย่างไรถึงจะเป็นฤดูใบไม้ผลิหรืออย่างน้อยก็ใกล้เคียงกับฤดูใบไม้ผลิ อาจารย์ดูเหมือนจะเป็นฤดูใบไม้ผลิอยู่แล้ว เพราะอาจารย์ได้ปลูกฝังความสดชื่น ความมีชีวิตชีวาของฤดูใบไม้ผลิให้กับผู้ป่วย

(17 พฤษภาคม 2562 บทความฝึกงานสาขาออนโคลอจีรังสี คณะแพทยศาสตร์ ปี 4 กลุ่ม 3 ฮัน 0 แรน)