Głos Ciszy

Czas się obudzić

Ciemności, cześć, mój stary przyjacielu
Znowu przyszedłem z tobą porozmawiać
Iluzja delikatnie się wije
Ponieważ jej nasiona zostały zasiane podczas snu
Ta iluzja
Została zasadzona w moim umyśle
I wciąż pozostaje
W „Dźwięku Ciszy”
~ ~
~~
[Źródło: The Sound of Silence - Simon and Garfunkel (Dźwięk Ciszy) Tłumaczenie/interpretacja piosenki pop Rusha Crowa (rushcrow.com)]
 
‘
W sytuacji, gdy zaufanie do parlamentarnej demokracji spadło do dna, obywatele, uzbrojeni w smartfony i serwisy społecznościowe (SNS), są gotowi do „koreańskiej rewolucji jaśminowej (rozpoczęła się w Tunezji w Afryce Północnej od samospalenia młodego handlarza owocami, który protestował przeciwko kontroli, grudzień 2010 r.)”. Dla uprzywilejowanych może to być niebezpieczna prowokacja, ale czy to nie oni doprowadzili do gniewu obywateli? Żyjemy w „świecie gniewu”, który skłonił do działania nawet uczonych, którzy dotychczas jedynie się zastanawiali.

Rozumienie świadomości historycznej i ducha epoki nie jest domeną intelektualistów, ale przeznaczeniem każdego z nas, żyjących w tych czasach. Potrzebujemy teraz „inteligencji w działaniu”.
[Źródło: [Czytanie świata] Inteligencja w działaniu/Jeong Jae-seung, HanKyoreh (hani.co.kr), 8.11.2011]

 
„The Sound of Silence” to debiutancki album Simona i Garfunkela z 1964 roku. Napisany w następstwie zamachu na prezydenta Johna F. Kennedy’ego (22.11.1963), utwór ten symbolizuje konkretną chwilę w historii amerykańskiej muzyki. To był moment, w którym szczere zaangażowanie polityczne folkowych piosenkarzy (folk singer), którzy odwiedzali kawiarnie, wbrew wszelkim oczekiwaniom, zostało zaakceptowane przez główny nurt.

Utwór ten został wykorzystany jako ścieżka dźwiękowa filmu „Absolwent” (1967) i jest dobrze znany wśród starszych pokoleń. Napisana przez Simona, tuż po ukończeniu studiów, piosenka zawiera w swoich tekstach spojrzenie na problemy społeczne, a jednocześnie zawiera wyrazy duchowe.

W tym czasie Republika Korei budowała podstawy społeczeństwa demokratycznego poprzez Rewolucję z 19 kwietnia, zamach stanu z 16 maja, demokratyczne demonstracje z 10 czerwca i ruch demokratyczny z 18 maja. W tym okresie oczywiście doświadczyliśmy bólu związanego z podziałem na obozy polityczne, takie jak konserwatyści i liberałowie, oraz związanego z tym podziałem regionów Jeolla i Gyeongsang.

Jednak ostatnio, w sytuacji gdy osoba niebędąca politykiem zajmuje stanowisko przywódcy kraju, często pojawiają się słowa o „regresji demokracji”. Słychać też pełne goryczy słowa o tym, że z dnia na dzień z kraju uznanego przez społeczność międzynarodową za kraj rozwinięty staliśmy się krajem rozwijającym się.
Na arenie międzynarodowej Stany Zjednoczone, Japonia i Chiny opracowują strategie w dziedzinie polityki, dyplomacji i kultury w celu maksymalizacji swoich interesów narodowych i dążą do ich realizacji.

Wszyscy obywatele pamiętają zapewne rozmowę ówczesnego prezydenta USA Donalda Trumpa z Xi Jinpingiem, w której stwierdził, że Korea Południowa była „państwem satelickim Chin”. Dzisiejsze Chiny, w przeciwieństwie do Chin z dynastii Qing, zostały założone przez Mandżurów. Jednak dzisiejsze Chiny, rządzone przez partię komunistyczną, uważają, że region Mandżurii, w tym starożytne Goguryeo i Balhae, założone przez przodków narodu koreańskiego (韓民族), należy do nich, a także ich kultura, i pod nazwą „projekt północno-wschodni” (東北工程) realizują takie działania.

Do wydarzeń, które usprawiedliwiły japońską inwazję na Koreę w XIX wieku, należy Tajny Układ Katsury-Tafta (Taft–Katsura agreement, 1905), w którym Stany Zjednoczone i Imperium Japońskie wzajemnie uznały prawo Stanów Zjednoczonych do panowania nad Filipinami oraz prawo Imperium Japońskiego do panowania nad Cesarstwem Koreańskim.
W ten sposób mocarstwa na arenie międzynarodowej nieustannie prowadzą wojny agresywne w celu maksymalizacji własnych interesów.

Po wojnie koreańskiej w latach 60. XX wieku pokolenie rodziców, które przeżyło „głód jęczmienia”, poświęcało się edukacji swoich dzieci, nawet jeśli oznaczało to głodowanie. Dzięki poświęceniu tego pokolenia dzisiejsi ludzie w średnim i starszym wieku żyją w kraju, który osiągnął niespotykany w żadnym innym kraju rozwój gospodarczy. Republika Korei przeszła z kraju rozwijającego się do kraju rozwiniętego w ciągu 57 lat – to prawdziwy cud.

Jednak współcześni obywatele Republiki Korei doświadczają wielkiego zamieszania i rozczarowania po zmianie przywódcy kraju i układzie sił politycznych. Przyczyna tego leży w braku u wielu ludzi poczucia polityki, historii i filozofii, ale czy nie można przypuszczać, że problem tkwi w edukacji domowej, którą otrzymali?

Jeszcze w czasach mojej edukacji w szkole podstawowej w domach i szkołach panowało duże zainteresowanie naukami o „szczęściu w rodzinie” (家和萬事成), „ksztalceniu siebie, uporządkowaniu rodziny, rządzeniu krajem i zapewnieniu spokoju światu” (修身齊家 治國平天下) oraz „rozszerzaniu korzyści dla ludzkości” (弘益人間). Następnie rozwój gospodarczy kraju przyniósł dobrobyt także w życiu ludzi. Doprowadziło to do przejścia z wielodzietnych rodzin do rodzin nuklearnych, a wraz z tym naturalnie zanikła edukacja duchowa i dyscyplina w domach. Cele edukacji skupiły się na rozwijaniu potencjału w celu zdobycia lepszego miejsca w społeczeństwie opartym na konkurencji.

W ten sposób stworzyliśmy społeczeństwo oparte na dychotomicznej wartości, w którym osoby, które uczęszczają do renomowanych uniwersytetów i odnoszą sukcesy zawodowe, są uważane za osoby odnoszące sukcesy, a osoby, które nie odniosły sukcesu, doświadczają porażki. Zaniedbano różnorodność talentów i potencjału każdej osoby, a także fakt, że ciężka praca w danym miejscu i jej efekty są cenne. W rezultacie, w obliczu epoki polaryzacji, doświadczamy społeczeństwa pełnego rozczarowań.

Wydaje mi się, że nadszedł czas, abyśmy spojrzeli na tę sytuację i się obudzili. Nadszedł czas, aby zastanowić się, czy przypadkiem nie zaniedbaliśmy edukacji duchowej, historycznej i ludzkiej naszych dzieci, czy też nie zaniedbaliśmy troski o bliźnich.

Jeśli nasze dzieci i młode pokolenie będą pamiętać o idei rządów z dynastii Joseon założonej przez Dangun, „rozszerzania korzyści dla ludzkości” (弘益人間), co oznacza szerzenie korzyści dla ludzi wokół nas lub naszego kraju, a także będą posiadały kwalifikacje przywódcze zawarte w „ksztalceniu siebie, uporządkowaniu rodziny, rządzeniu krajem i zapewnieniu spokoju światu” (修身齊家 治國平天下), to przyszłe pokolenia będą miały nadzieję, a Republika Korei stanie się krajem, który wywiera pozytywny wpływ na cały świat.

2023. 9. 20 참길