W Nowym Testamencie ‘głoszenie’ oznacza rolę posłańca przekazującego wolę Bożą, obdarzonego duchową władzą, która pociąga za sobą uległość demonów oraz posłuszeństwo dusz i otoczenia.
Jednak współczesny kościół często skupia się na autorytecie przywódców kościelnych i doktrynach, lekkomyślnie używając ‘przekazywania’ i ‘głoszenia’ bez bezpośredniego polecenia Bożego.
Dlatego kościół powinien rozróżniać głos Boga, żyć w zgodzie z wolą Pana jako prawdziwi chrześcijanie i strzec się przed fałszywymi prorokami i przywódcami kościelnymi.
W Nowym Testamencie greckie słowo tłumaczone jako „ogłaszać” (czyli szeroko rozpowszechniać) to „apangellos”.
W angielskich Bibliach „apangellos” jest tłumaczone jako proclaim, declare, announce.
„Ogłaszać” po grecku to <kerusso (κηρύσσω)>. <Kerusso> oznacza pełnienie roli posłańca, który przekazuje wolę Boga z boskim autorytetem. Przesłanie tego ogłoszenia oznacza, że diabeł ulega, a dusza, otoczenie i okoliczności są posłuszne.
„Celem ogłoszenia” jest pokazanie żywego Jezusa Chrystusa.
[Źródło] https://my-jc.tistory.com/2704, Pastor Joseph Lee, 2019. 11. 9
Zwyczajowo „przekazywać” i „ogłaszać” można używać, gdy przekazujemy swoje myśli innym. Jednakże, w przypadku Słowa Bożego, w zależności od sytuacji, podmiotem musi być Bóg (Bóg, God), który polecił przekazać to Słowo komuś.
I gdy poleca przekazać lub ogłosić to Słowo komuś, to ma On konkretny cel i powód, a to będzie wyraźnie podkreślał. Wtedy osoba, która otrzymała to polecenie, musi całkowicie zrezygnować ze swoich opinii i przekazać tylko otrzymane Słowo.
Przyjrzyjmy się pokrótce genezie chrześcijaństwa. Chrześcijaństwo, uznane za religię państwową w Rzymie, stało się impulsem do jego rozpowszechnienia w Europie i Azji Zachodniej, jednakże w tym procesie widać, że było ono wykorzystywane jako narzędzie do panowania cesarza. (Cesarz Konstantyn Wielki wchłonął chrześcijaństwo, a w 313 roku, w wyniku edyktu mediolańskiego, ogłoszono wolność religijną dla chrześcijan, a w 380 roku cesarz Teodozjusz, po wyleczeniu z choroby, ogłosił chrześcijaństwo religią państwową w 392 roku.
W późniejszym okresie Kościół i władze świeckie zbliżyły się do siebie, by czerpać wzajemne korzyści. W rezultacie w Kościele zaczęły się pojawiać bogactwo, prestiż i władza. Mówi się, że „Jezus jest głową Kościoła”, ale w rzeczywistości panuje w nim ścisła hierarchia, w której każdy podporządkowuje się rozkazom szefa danego wyznania. Ponadto, w czasie mszy lub kazania, w każdym wyznaniu określone są dogmaty, rytuały, a także fragmenty Pisma Świętego przeznaczone do kazań lub homilii.
W takiej sytuacji, jak można by łatwo powiedzieć, że księża lub duchowni na ołtarzu mówią o „Słowie danym”, „Słowie przekazanym” lub „Słowie ogłoszonym”? Nawet duchowni, którzy przez długi czas byli związani z życiem Kościoła, uważają to za rzecz oczywistą.
lKim naprawdę jest chrześcijanin?
Słownikowa definicja brzmi: „osoba wyznająca wiarę w Jezusa Chrystusa (Zbawiciela, Odkupiciela) lub osoba wierząca w religię opartą na naukach Jezusa”. Prawdziwy chrześcijanin to ten, któremu w Jezusie Chrystusie dano nowe życie.
(https://incharity.or.kr/bbs/board.php?bo_table=godnews&wr_id=15, Kościół Miłości, 2018. 1. 15)
lJakie jest znaczenie Kościoła?
Jest to zgromadzenie osób, które Bóg wezwał w szczególny sposób do życia odmiennego od poprzedniego, osób, które zdecydowały się na takie życie, a także wspólnota zbawienia, oparta na obietnicach Bożych.
Trzeba umieć rozróżnić słowa, które Pan osobiście polecił przekazać lub ogłosić.
Współczesny Kościół i jego przywódcy powinni wziąć sobie do serca słowa ostrzegawcze, które Jezus skierował do przywódców religijnych judaizmu.
Dlatego jeśli Pan nie polecił osobiście czegoś przekazać lub ogłosić, to nie należy używać takich słów bezpodstawnie. Zwłaszcza duchowni i księża powinni pamiętać o tym i unikać nieświadomego nieposłuszeństwa. (Mt 12: 32-34, 36, Mt 23: 27, 33, 34, Pwt 18: 20-22)
Ewangelia Mateusza 12
32. I każdy, kto wypowie słowo przeciwko Synowi Człowieczemu, będzie mu przebaczone, lecz ten, kto wypowie słowo przeciwko Duchowi Świętemu, nie będzie mu przebaczone ani w tym wieku, ani w przyszłym..
33. „Drzewo dobre wydaje dobre owoce, a drzewo złe wydaje złe owoce. Drzewo poznaje się po owocach.
34. Plemię żmijowe! Jakże wy, będąc źli, możecie mówić rzeczy dobre? Bo z obfitości serca mówią usta.
36. A powiadam wam: Z każdego bezużytecznego słowa, jakie ludzie powiedzą, będą musieli zdać sprawę w dzień sądu.
Księga Powtórzonego Prawa 18
20. Lecz prorok, który ośmieli się mówić w moim imieniu coś, czego ja mu nie nakazałem, albo będzie mówił w imieniu innych bogów, taki prorok ma umrzeć..
21. A jeśli powiecie w sercu waszym: Jak poznamy słowo, które Pan nie mówił?.
22. Gdy prorok będzie mówił w imieniu Pana, a słowo się nie spełni i nie ziści, to Pan nie mówił tego słowa. Prorok ten mówił z zuchwalstwem, nie bójcie się go..
Pan bardzo nie lubi takich fałszywych sług lub proroków i może nawet wpaść w wielką wściekłość (gniew), która doprowadzi ich do śmierci. Dlatego jeśli Kościół nie ma takiej zdolności rozróżniania, tj. nie słyszy słów lub głosu dany przez Boga, to będzie to Kościół tylko z pozorem pobożności, który utracił świętość, a więc nie będzie już w nim objawiała się moc Boża.
Pan gromi przywódców Kościoła, a zwłaszcza pastorów, słowami: „Ślepy prowadzi ślepego”.
Ewangelia Mateusza 15
14. Zostawcie ich! Są ślepi, którzy prowadzą ślepych. A jeśli ślepy prowadzi ślepego, to obaj wpadną do dołu."
Ewangelia Mateusza 7
21. Nie każdy, kto mówi do mnie: Panie, Panie!, wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę Ojca mojego, który jest w niebie.Ten wejdzie do królestwa niebieskiego.