• Zasady dżungli ukryte w społeczeństwie opartym na umiejętnościach i wiedzy, które skupiają się na egzaminach
• Kształcenie talentów dążących do osobistego awansu i sukcesu, co prowadzi do wykształcenia osób uzależnionych od chciwości
• Prawdziwa twarz wychowania dzieci w pokoleniu rodzin nuklearnych – zawód edukacji szkolnej
• Utrata prawdziwych relacji międzyludzkich – prawdziwy przyjaciel powinien być w stanie dzielić się także tym, co nosi w sercu

Przyjaciele ze szkoły podstawowej, średniej i liceum to zazwyczaj ludzie, których spotkaliśmy w stosunkowo niewinnym okresie życia, dlatego też częściej utrzymujemy z nimi kontakt w dorosłym życiu. Jednak gdy po latach, po ukończeniu szkoły, spotykamy się ponownie po kilkudziesięciu latach, choć w tym czasie wracamy do czasów szkolnych i czujemy się z tego powodu mile widziani, nieuchronnie odkrywamy, że przez te długie lata w środowisku pracy, a także pod wpływem polityki, kultury i religii, nasze poglądy i przekonania uległy zmianie.

Jeśli tego nie zauważymy i będziemy próbować szybko nawiązać przyjaźń, kierując się jedynie dziecięcą beztroską, może to przynieść odwrotny skutek. Dlatego też w miarę starzenia się, budowanie i utrzymywanie przyjaźni wymaga od nas większej ostrożności i rozwagi.

W dzisiejszych czasach rozwój mediów społecznościowych (SNS) doprowadził do powstania wirtualnych przestrzeni, w których powstają grupy o wspólnych zainteresowaniach lub grupy znajomych, a także przyjaciele i krewni, którzy utrzymują ze sobą kontakt i komunikują się ze sobą. Aby jednak móc prawdziwie się komunikować, konieczne jest wkładanie wysiłku w wyrażanie własnych myśli i uważne słuchanie oraz akceptowanie poglądów innych. Tylko w ten sposób dawni przyjaciele, którzy przez długi czas byli od siebie oddaleni, mogą dowiedzieć się o swoich poglądach i lepiej zrozumieć swoje środowisko.

Jednak podczas większości spotkań trudno jest znaleźć takie zachowanie. To prawdopodobnie efekt negatywnych skutków tradycji konfucjańskiej, w której tak ważna jest hierarchia, co skutkuje brakiem pełnej komunikacji między pokoleniami w domu i w szkole.

Jednakże, jeśli przyjaciele nie spotykają się często, ale tworzą w wirtualnej przestrzeni atmosferę wyrażania własnych poglądów i słuchania opinii innych, mogą utrzymać dobre relacje międzyludzkie. Ponieważ słowa wyrażają nasze myśli, wzajemne dzielenie się krótkimi tekstami pozwala nam poznać człowieka. Nawet jeśli mamy odmienne opinie, zrozumienie ich kontekstu pozwoli nam stać się przyjaciółmi, którzy potrafią się ze sobą komunikować.

Czasami nie wiemy, co dzieje się w naszej duszy, ale dzięki takim kontaktom, w których możemy się lepiej poznać, znajdziemy przyjaciół, z którymi będziemy mogli prowadzić swobodne i wartościowe rozmowy. W takim przypadku kto by nam tego zazdrościł? Kto by nam to zabraniał?

Ludzie nie mogą się oprzeć i gromadzą się ze sobą, stając się przyjaciółmi, którzy mają podobne myśli i gusta. Jednak gdy zaczynamy zagłębiać się w siebie i zastanawiać się nad sobą, odkrywamy siebie. Wtedy możemy zrzucić z siebie twardą skorupę i wyjść na zewnątrz. Wtedy poznajemy świat, o którym nigdy wcześniej nie myśleliśmy, i zdobywamy nowe doświadczenia.

Wtedy odkrywamy swoje sztywne przekonania i uświadamiamy sobie, że wszystko, co do tej pory lubiliśmy, było skierowane tylko na nas samych, a nie na innych. To z kolei rodzi w nas żal. To także znak, że przechodzimy na wyższy poziom dojrzałości, co jest powodem do radości.

Edukacja szkolna i doświadczenie społeczne są ważne, ale w Korei Południowej w ciągu ostatnich lat szybkiego rozwoju gospodarczego najwyższą wartością stały się wyłącznie wyniki, renomowane szkoły i praca. Jednak w tych miejscach panuje bezwzględna rywalizacja o władzę, w której ocenia się umiejętności i zdolności. To było skażone zasadami dżungli.

Dlatego też wartości takie jak charakter, cechy osobowości, dzielenie się z otoczeniem zostały całkowicie zignorowane, a to z kolei stało się przeszkodą w rozwoju człowieka i budowaniu zdrowego społeczeństwa.

W ostatnich latach, doświadczając regresu demokracji i prób podważenia praworządności, większość obywateli Korei Południowej odczuwa, że podstawy społeczeństwa i państwa są zagrożone.

To prawdopodobnie jedna z konsekwencji ostatnich 30 lat gwałtownego rozwoju opartego wyłącznie na wartościach materialnych. Brak wychowania duchowego i świadomości historii i filozofii narodu w domu, w którym wychowuje się i uczy dzieci, rodzi w obecnym pokoleniu poważne konsekwencje.