To jest post przetłumaczony przez AI.
Wybierz język
Tekst podsumowany przez sztuczną inteligencję durumis
- Oświecenie jest zjawiskiem zachodzącym w świecie świadomości, ale prawdziwa zmiana jest możliwa tylko wtedy, gdy zmieni się również świat nieświadomy. Kluczem do tego jest rozwiązanie problemów tkwiących w nieświadomości, takich jak chciwość czy urazy.
- Ken Wilber twierdzi, że oświecenie nie gwarantuje pełnego rozwoju człowieka i podkreśla konieczność zmiany w świecie nieświadomym. Oznacza to, że samo doświadczenie duchowe nie wystarczy do rozwiązania fundamentalnych problemów człowieka.
- Nieświadomość kontroluje większość ludzkich zachowań, przyjmując zarówno informacje pozytywne, jak i negatywne, które wpływają na nasze działania. Zmiana w nieświadomości może pozytywnie wpłynąć na życie.
- „Oświecenie” pojawia się w świecie świadomości, ale „odrodzenie” wymaga zbadania świata podświadomości i rozwiązania jego problemów, aby osiągnąć psychologicznie pełnego człowieka.
- Ken Wilber (amerykański psycholog) po zapoznaniu się z „Tao Te Ching” Laozi (Lao-Tzu) został pochłonięty przez filozofie wschodu i zachodu, odkrywając podczas wieloletniego pobytu w Azji Wschodniej, w tym w Korei, że doświadczenia duchowe nie gwarantują psychologicznego spełnienia. Doszedł do tego wniosku poprzez bezpośrednie praktyki, spotkania z buddyjskimi mnisiami i duchownymi.
Czy oświecenie rozwiązuje wszystkie problemy? To, co koniecznie trzeba zrobić wraz z oświeceniem! | Wspólny projekt 휴심정 & 플라톤아카데미 „Wywiady z zagranicznymi duchowymi przywódcami” Wywiad z Kenem Wilberem, autorytetem w dziedzinie psychologii integracyjnej 1
Wiele osób twierdzi, że osiągnęło oświecenie lub doświadczyło czegoś duchowego, ale często mają problemy osobowościowe, zwłaszcza z seksem i pieniędzmi. Jak pan dowiedział się, że doświadczenia duchowe nie gwarantują psychologicznego spełnienia?
Musiałem przekonać się o tym podczas wieloletniego pobytu w głębokich górach Korei, obserwując licznych mnichów, praktykujących buddyzm, duchownych, a także podróżując po Indiach, Nepalu, Chinach i Tybecie, spotykając niezliczoną ilość buddyjskich mistrzów.
Nikodem, faryzeusz i przywódca Żydów, widząc cuda dokonywane przez Jezusa, uznał go za nauczyciela posłanego przez Boga. Pewnej nocy poszedł do Jezusa, chcąc poznać naukę, która dodałaby mu wiedzy. Jezus jednak chciał mu przekazać inny temat – fundamentalną prawdę: „Kto może wejść do Królestwa Bożego?”. Kto może wejść do Królestwa Bożego? Nie może tego uczynić ten, kto narodził się z ciała. (J 3,1-8)
Odpowiedź Jezusa brzmiała: jedynie ten, kto narodził się na nowo.
Ten, kto narodził się z Ducha. Zostanie dzieckiem Boga przez odrodzenie – to wydarzenie, które ma miejsce, gdy człowiek, który żałuje za grzechy, opiera się na zasługach Jezusa Chrystusa, przyjmuje chrzest wodny i otrzymuje pieczęć Ducha Świętego. Biblia mówi o człowieku przemienionym w ten sposób przez wodę i Ducha jako o „nowym stworzeniu” (2 Kor 5,17).
Dlatego kto myśli, że stoi, niech uważa, by nie upadł. (1 Kor 10,12)
Ewangelia Mateusza 7
13. „Wchodźcie przez ciasną bramę, bo szeroka jest brama i przestronna droga, która prowadzi do zguby, i wielu jest takich, którzy przez nią wchodzą.
14. Ciasna jest brama i wąska droga, która prowadzi do życia, a niewielu jest takich, którzy ją znajdują.”
Nawet jeśli ktoś ćwiczy, poznaje prawdę o życiu, czyta ją i rozumie, a następnie doznaje oświecenia, owoce tego widać w jego charakterze i zachowaniu.
W chrześcijaństwie, podobnie jak w innych religiach, często zdarza się, że przywódcy, którzy początkowo są oddani swojej drodze, po osiągnięciu szczytu ulegają skandalom związanym z honorem, władzą, pieniędzmi lub seksem.
Ken Wilber opisuje proces oświecenia i odrodzenia z perspektywy psychologii integracyjnej. Również w podanych wyżej fragmentach Pisma Świętego podkreślono, że nawet po uzyskaniu zbawienia przez Pana, kwestia wydawania owoców Ducha jest osobnym zagadnieniem, a droga do tego jest tak trudna, że Pan określił ją jako drogę ciasną, ostrzegając „kto stoi, niech uważa, by nie upadł”.
Ken Wilber wskazuje na decydującą przyczynę braku idealnego charakteru pomimo oświecenia, interpretując ją z perspektywy integracyjnej psychologii. To wyjątkowe spojrzenie, które warto wziąć pod uwagę.
Oświecenie pojawia się w świecie świadomości i można dostrzec postępy w praktyce duchowej, ale odrodzenie zdrowego charakteru człowieka jest ściśle związane ze światem podświadomości, co czyni je trudnym do zrozumienia. Zignorowanie tego aspektu może prowadzić do upadku nawet u osób, które osiągnęły oświecenie.
Sigmund Freud (S. Freud) podzielił ludzką psychikę na świadomość (conscious), przedświadomość (preconscious) i podświadomość (unconscious) w zależności od poziomu świadomości.
Podświadomość to najgłębsza i najważniejsza część ludzkiego umysłu, będąca kluczem do zrozumienia ludzkiego zachowania. Podświadomość (nieświadomość), która znajduje się poza obszarze świadomości, stanowi większość świata psychicznego i dominuje nad ludzkim zachowaniem, decydując o jego kierunku (Słownik psychologii poradnictwa, 2016). Należą do niej: strach, impuls do przemocy, irracjonalne pragnienia, nieprzyzwoite pragnienia, egoizm, wstydliwe doświadczenia.
Niesamowite jest to, że 95% wzorców ludzkiego zachowania jest napędzanych przez naszą podświadomość (emocjonalny mózg) i nieświadomość (mózg przetrwania), a jedynie 5% wzorców zachowania jest napędzanych przez świadomość (racjonalny mózg).
Podświadomość ma tendencję do przyjmowania wszystkiego bezkrytycznie. Nie odróżnia słów pozytywnych od negatywnych. Jeśli ktoś będzie stale powtarzał sobie, że odniesie sukces w danym zadaniu, zwiększy to prawdopodobieństwo rzeczywistego sukcesu. Podświadomość nie myśli ani nie wnioskuje niezależnie. Jest posłuszna poleceniom wydawanej przez świadomość.
Jeśli 95% aktywności człowieka jest wynikiem działania nieświadomości, kluczowe staje się pytanie, jak wykorzystać nieświadomość (unconscious mind) w procesie uczenia się. Współpraca świadomości i podświadomości jest niezbędna do wprowadzania zmian i osiągania celów. Łącząc potężną siłę podświadomości ze świadomością (synchronizując ją), możemy kontrolować swoje życie i osiągać to, czego pragniemy. Samo zrozumienie, jak działa podświadomość, może radykalnie zmienić nasz proces uczenia się i życie.
Ewangelia Mateusza 7
7. „Prosicie, a będzie wam dane; szukacie, a znajdziecie; kołacie, a otworzą wam.
2024. 6. 20 참길 정리
Postscriptum
W procesie dojrzewania człowieka ważne jest, aby rozwijać wgląd w jego niedoskonały stan z perspektywy psychologii integracyjnej. Nawet jeśli ktoś osiągnie oświecenie, jeśli nie rozwiąże problemów tkwiących w jego podświadomości, takich jak chciwość, rany, zawsze istnieje ryzyko upadku. Dlatego każdy powinien sprawdzić, czy w swojej podświadomości nie ma czegoś, co nie jest czyste, i poprawić to.
Jest to „życie w służbie prawdy i Ducha”, podstawa „życia świętości”, o którym mówił apostoł Paweł. Należy pamiętać o słowach Jezusa, że trzeba narodzić się z wody i Ducha, aby wejść do „Królestwa Bożego”.
