Lekarz, który pomaga odnaleźć nadzieję na wiosnę

Prawdziwy lekarz powinien być w stanie postrzegać życie z perspektywy ducha, duszy i ciała

• Prawdziwy lekarz powinien być w stanie postrzegać życie z perspektywy ducha, duszy i ciała, a nawet jeśli stan pacjentów jest tak trudny, że można go porównać do zimy, pomoże im odnaleźć nadzieję na wiosnę -
• Od ponad 10 lat uczestniczyłem w uroczystościach emerytalnych profesorów, słuchając opowieści o ich życiu i rad dla przyszłych pokoleń, starając się wyciągnąć z nich ewentualne nauki. Jednakże w większości przypadków opowieści dotyczyły głównie ich katedr i były jedynie podsumowaniem ich życia, a rzadko kiedy zawierały mądre wskazówki na przyszłość.
  Od tamtego czasu zastanawiałem się, co mógłbym powiedzieć podczas mojej emerytury, aby przynieść korzyść innym.
  Istnieje powiedzenie, że gdy odchodzimy, powinniśmy to robić bez słowa, nie oglądając się za siebie, lecz patrząc w przyszłość. W pewnym sensie rozumiem tę myśl. Wszyscy i tak kiedyś odchodzą, więc po co się rozwodzić?
• Jednakże silnie odczuwałem potrzebę pozostawienia kilku słów lub przesłania podczas mojej emerytury. Dlaczego? Ponieważ dzielenie się wartością życia, wdzięcznością, nie ogranicza się tylko do mnie, ale jest ważne dla wszystkich, którzy studiują, badają i uczą się w dziedzinie nauk przyrodniczych i medycyny, a także dla wszystkich, którzy doświadczają cierpienia.
• Kilka lat temu przeczytałem w wiadomościach o zdarzeniu, które miało miejsce za granicą. Chłopiec, uwięziony pod gruzami budynku, został cudownie uratowany po tygodniu. Po uratowaniu udzielił wywiadu mediom. Opowiedział, że trzymał się za rękę z ojcem, gdy nagle budynek się zawalił, i znalazł się sam. Miał przy sobie chleb, pił wodę z kałuż i nie tracił nadziei, że ojciec na pewno po niego przyjdzie.
  Na szczęście został uratowany po tygodniu, ale to właśnie wiara w to, że ojciec na pewno go uratuje, pozwoliła mu wytrzymać w samotności w ciemności. Czyż ta prawdziwa siła nie bierze się z zaufania i miłości do ojca?
• W życiu spotykają nas niespodziewane nieszczęścia, które prowadzą nas przez trudny okres, jak ostra zima. Te nieszczęścia mogą być spowodowane przez pieniądze, władzę, prestiż lub relacje międzyludzkie, a czasem pojawiają się bez powodu, bez żadnego wyjaśnienia.
  Jeśli ta mroźna zima w życiu trwa zbyt długo, nikt nie przeżyje.
  Ale tak jak w przypadku dziecka, które wierzyło, że ojciec je uratuje, jeśli w sercu mamy tę wiarę, że przetrwamy tę zimę, w końcu w naszym wnętrzu zakwitnie wiosenne życie, czyli nadzieja.
• Lekarze, w zależności od specjalizacji, często spotykają się z pacjentami chorymi na raka lub cierpiącymi na choroby trudne do leczenia. Czasami wyniki leczenia są niezadowalające, niemożliwe do osiągnięcia, a nawet jesteśmy świadkami śmierci pacjentów, co może prowadzić do poczucia bezsilności.
  Ale jeśli spojrzymy na ten proces choroby i jej wynik z perspektywy zimy w cyklu życia, zarówno lekarze, jak i pacjenci mogą zmienić swoje myślenie.
  Nawet w przypadku pacjentów z chorobami nieuleczalnymi lub trudnymi do wyleczenia, jeśli w ich sercach kiełkuje ziarno życia, ciemność ich umysłów, naznaczona rozpaczą i samotnością, zostanie rozświetlona, a pacjenci będą mogli odnaleźć nadzieję na życie.
  
  
• Gdy dotrzemy do tego poziomu, człowiek wykracza poza walkę o przetrwanie i odkrywa nowe, prawdziwe życie w swoim wnętrzu. Oznacza to, że nawet jeśli teraz przeżywamy surową zimę, możemy dzięki wierze zobaczyć zbliżającą się wiosnę.
  W Liście do Hebrajczyków w Nowym Testamencie czytamy: «Wiara zaś jest pewnością tego, czego się spodziewamy, przekonywającym dowodem rzeczy niewidzialnych». Słowa te zostały potwierdzone przez chłopca, który udzielił wywiadu po uratowaniu.
• Życie człowieka składa się z ducha, duszy i ciała. W świecie nauki, opartym na logice i rozumie, życie jest postrzegane tylko z perspektywy ciała i umysłu. Nie jesteśmy w stanie poznać tego, co dzieje się w naszej podświadomości. Świat duchowy jest ukryty w podświadomości, więc nie możemy go dostrzec w świadomości. Dlatego nauka ma ograniczone możliwości, jeśli chodzi o mówienie o tych sprawach.
  
  
• W Nowym Testamencie Paweł, Żyd, był człowiekiem o dużej wiedzy. Podczas podróży do Damaszku usłyszał głos Jezusa, istoty życia i światła, i rozpoczął nowe życie. Mówiąc inaczej, odrodził się. Po tym wydarzeniu przestał postrzegać życie z perspektywy ciała jako prawdziwe życie. Chociaż to kwestia perspektywy, ale gdy człowiek spotyka światło i istotę życia, czyli Pana, następuje zmiana. I chociaż był wykształconym uczonym, nazywa całą swoją dotychczasową wiedzę nauką elementarną. Taka zmiana zachodzi, gdy spojrzymy na świat z perspektywy odrodzonego człowieka.
  
  
• Prawdziwy lekarz powinien być w stanie postrzegać życie z perspektywy ducha, duszy i ciała, a nawet jeśli stan pacjentów jest tak trudny, że można go porównać do zimy, pomoże im odnaleźć nadzieję na wiosnę
  
  
• Nawet jeśli w tym świecie doświadczamy trudności, a nawet jeśli zbliża się śmierć, jeśli wierzymy, że «mój Ojciec mnie uratuje», to żyjemy. W przypadku dorosłych, gdy w swoim sercu spotykają Boga, istotę życia i światła, jako swojego Ojca, nawet jeśli przeżywają ciemność lub surową zimę, w ich sercach pozostaje Boża miłość, która daje im siłę do wytrwania. Otwierają oczy na duchowe życie, które wykracza poza ciało, i odkrywają wieczne życie, które mieszka w nich. Wtedy mogą śpiewać «Po zimie przyjdzie wiosna».
  
  
• Przede wszystkim dziękuję Bogu, światłu i życiu, za to, że mogłem dożyć emerytury. Dziękuję także mojej rodzinie, współpracownikom, krewnym i znajomym za opiekę i wsparcie, które mi okazywali.
• 27.08.2019, Wydział Lekarski Uniwersytetu w Jeonbuk, Zakład Radioterapii Onkologicznej Kwon Hyung Chul