De stem van de stilte

Het is tijd om wakker te worden

Duisternis, vaarwel, mijn oude vriend
Ik ben weer terug om met je te praten
De illusie kronkelt zachtjes
Want zijn zaad werd achtergelaten terwijl ik sliep
Die illusie
werd in mijn hoofd geplant
En het blijft nog steeds
In 'The Sound of Silence'
~ ~
~~
[Bron: The Sound of Silence - Simon and Garfunkel (De stilte van de stilte) Vertaling/interpretatie van popsongs door Rushcrow (rushcrow.com)]
 
‘
Nu het vertrouwen in de parlementaire democratie op een dieptepunt is beland, zijn burgers van plan om met smartphones en sociale media (SNS) als wapen deel te nemen aan een 'Koreaanse versie van de Jasmijnrevolutie (begon in 2010 in Tunesië, Noord-Afrika, toen een jongeman die fruit verkocht zelfmoord pleegde door zich in brand te steken als protest tegen een controle).’ Voor de gevestigde orde zal dit als een gevaarlijke provocatie worden gezien, maar waren het niet zij die de burgers tot woede brachten? We leven in een 'wereld van woede' die zelfs geleerden die alleen maar nadachten tot actie aanzet.

Inzicht in historisch bewustzijn en tijdgeest is geen exclusief domein van intellectuelen, maar een noodlot voor ons allen die in deze tijd leven. We hebben nu 'denkende actie' nodig.
[Bron: [Wereld lezen] Denkende actie/Jeong Jae-seung, Hankyoreh (hani.co.kr), 2011. 11. 8]

 
‘The Sound of Silence’ is het debuutalbum van Simon & Garfunkel uit 1964. Geschreven in de nasleep van de moord op president John F. Kennedy (22 november 1963), symboliseert dit nummer een specifiek moment in de Amerikaanse muziekgeschiedenis. Het was het moment waarop de oprechte politieke betrokkenheid van folkzangers (folk singer) die koffiehuizen bezochten, tegen alle verwachtingen in door de mainstream werd omarmd.

Het nummer werd gebruikt als soundtrack voor de film 'The Graduate' (1967) en is daarmee ook bij oudere generaties bekend. Het nummer is geschreven door Simon, die destijds net afgestudeerd was, en de tekst belicht sociale kwesties maar bevat tegelijkertijd een spirituele dimensie.

Zuid-Korea heeft in de tussentijd de 19 april-revolutie, de staatsgreep van 16 mei, de democratische beweging van 10 juni en de democratiseringsbeweging van 18 mei doorstaan en zo de basis gelegd voor een democratische samenleving. Gedurende deze periode waren er natuurlijk conflicten tussen conservatieven en progressieven en daarmee gepaard gaande de pijn van de verdeeldheid tussen de regio's Gyeonggi en Jeolla.

Maar recent, met een niet-politicus als staatshoofd en veranderingen in het politieke landschap, wordt er vaak gesproken over 'achteruitgang van de democratie'. Er zijn zelfs geluiden van zelfmedelijden dat Zuid-Korea, dat door de internationale gemeenschap als een geavanceerd land werd erkend, nu tot een ontwikkelingsland is gedegradeerd.
Buitenlandse landen zoals de Verenigde Staten, Japan en China ontwikkelen strategieën om hun eigen belangen te maximaliseren in de politiek, diplomatie en cultuur en proberen deze te realiseren.

Tijdens een gesprek met Xi Jinping zei de toenmalige Amerikaanse president Trump dat Zuid-Korea een 'Chinese vazalstaat' was. Dit zal alle Koreanen bijblijven. Het huidige China, dat voorafging aan de Qing-dynastie, werd gesticht door de Manchu. Maar het huidige China, geregeerd door de Communistische Partij, beschouwt de regio Mantsjoerije, waar de voorouders van het Koreaanse volk (韓民族) het koninkrijk Goguryeo en Balhae stichtten, als hun eigen land en hun cultuur als hun eigen cultuur. Ze doen dit onder de naam 'Dongbei-project' (東北工程).

Een van de gebeurtenissen die de Japanse annexatie van Korea in de 19e eeuw rechtvaardigde was het Taft-Katsura-verdrag (Taft–Katsura agreement, 1905) waarin de VS en Japan overeenstemming bereikten over de Amerikaanse overheersing van de Filipijnen en de Japanse overheersing van Korea.
Zo voeren grootmachten in het buitenland voortdurend aanvals- en veroveringsoorlogen om hun eigen belangen te dienen.

Na de Koreaanse Oorlog (1950-1953) ervoer de generatie van onze ouders in de jaren 60 hongersnood. Ze offerden hun eigen eten op om hun kinderen te kunnen laten studeren. Dankzij de toewijding van deze generatie leeft de huidige generatie van ouderen en middelbare leeftijd in een land met een ongekende economische groei. Zuid-Korea is in 57 jaar tijd van ontwikkelingsland tot een geavanceerd land gegroeid, een werkelijk wonder.

Maar de huidige generatie Zuid-Koreanen ervaart grote verwarring en zelfverachting na de verandering van de leider en de politieke machtsverhoudingen in het land. De oorzaak hiervan ligt bij het ontbreken van politiek, geschiedenis en filosofie bij individuen, maar het is niet ondenkbaar dat de opvoeding in gezinnen hierbij een rol speelt.

Toen ik naar de basisschool ging, was er zowel thuis als op school veel aandacht voor de lessen 'gezinsharmonie leidt tot voorspoed (家和萬事成)', 'zelfverbetering, gezinszorg, staatsbestuur en vrede in de wereld (修身齊家 治國平天下)' en 'de mensheid breedvoerig te helpen (弘益人間)'. Daarna zorgde de economische groei van het land voor meer welvaart in het leven van de mensen. Dit leidde tot een verschuiving van grote gezinnen naar kerngezinnen, en daarmee verdween de morele opvoeding en discipline in gezinnen vanzelf. Het doel van het onderwijs was om de vaardigheden te ontwikkelen om in een competitieve maatschappij het beste te bereiken.

Daarom hebben we een maatschappij gecreëerd met een dichotome waarde, waarin iemand die naar een beroemde universiteit gaat en carrière maakt als succesvol wordt beschouwd, terwijl degenen die dat niet doen als mislukt worden beschouwd. We hebben de talenten en vaardigheden van individuen over het hoofd gezien. We hebben de waarde van het doen van ons best op onze plaats en de waarde van de vruchten van onze inspanningen over het hoofd gezien. Als gevolg hiervan beleven we een tijdperk van polarisatie en staan we voor een maatschappij waarin mensen zich teleurgesteld voelen.

Ik denk dat het tijd is om deze situatie te erkennen en wakker te worden. Het is tijd om te kijken of we de morele, historische en menselijke opvoeding van onze kinderen niet hebben verwaarloosd en of we niet te weinig aandacht hebben besteed aan het welzijn van onze medemensen.

Als mijn kinderen en de jonge generatie de leidende principes van Dangun Joseon 'de mensheid breedvoerig te helpen' (弘益人間) - wat betekent: anderen of het land zo breed mogelijk te helpen - en de leiderschapskwaliteiten van 'zelfverbetering, gezinszorg, staatsbestuur en vrede in de wereld (修身齊家 治國平天下)' in zich opnemen, dan zal er hoop zijn voor toekomstige generaties en kan Zuid-Korea een land worden dat een positieve invloed uitoefent op de wereld.

2023. 9. 20 Cham Gil