De arts die hoop op lente brengt

Een echte arts moet het leven vanuit het perspectief van geest, ziel en lichaam kunnen zien en

• Een echte arts moet het leven vanuit het perspectief van geest, ziel en lichaam kunnen zien en, hoewel de toestand van patiënten vergelijkbaar is met de moeilijkheden van de winter, zal hij hen helpen de hoop van de lente te koesteren -
• Al meer dan tien jaar woonde ik de afscheidsbijeenkomsten van hoogleraren bij om naar hun levensverhalen en hun woorden tot de toekomstige generaties te luisteren, in de hoop er lessen uit te trekken. Meestal ging het echter over de verhalen van hun afdeling en een eenvoudige samenvatting van hun leven, en er waren maar weinig mensen die wijze woorden over de toekomst deelden als een les voor de toekomst.
  Sindsdien heb ik me afgevraagd wat voor nuttige boodschap ik zou kunnen overbrengen tijdens mijn eigen afscheidsrede.
  Er wordt ook gezegd dat je bij het vertrek stilletjes achterom kijkt zonder je om te draaien en je vooruit richt. Op een manier deel ik die gedachte. Iedereen vertrekt uiteindelijk, dus waarom zou je iets hoeven te zeggen? Dat is misschien wel de gedachte.
• Toch kreeg ik een sterke wens om tijdens mijn afscheidsrede een of twee woorden of een boodschap achter te laten. Dat komt omdat het delen van het belang en de dankbaarheid van het leven niet alleen iets is dat beperkt is tot mijzelf, maar ook belangrijk is voor alle professoren, studenten die in de zogenaamde levens- en medische wetenschappen studeren en onderzoeken, en voor iedereen die lijdt.
• Een paar jaar geleden las ik een nieuwsbericht. Het was een gebeurtenis in het buitenland, waarbij een jongen die in de puinhopen van een gebouw terecht was gekomen, na een week wonderbaarlijk gered werd. Na zijn redding werd het kind geïnterviewd door de media. Hij vertelde dat hij hand in hand met zijn vader liep toen het gebouw onverwacht instortte en hij alleen achterbleef. Gelukkig had hij nog een stuk brood bij zich, dronk hij wat stilstaand water in de omgeving en gaf hij de hoop niet op dat zijn vader hem zeker zou komen redden.
  Gelukkig werd hij na een week gered door de reddingswerkers, maar deze jongen kon alleen maar overleven in de duisternis omdat hij geloofde dat zijn vader hem zeker zou redden. Was de ware kracht niet de overtuiging die voortkwam uit zijn vertrouwen en liefde voor zijn vader?
• In ons leven worden we onverwachts geconfronteerd met verschillende ongelukken en moeten we een strenge winter doormaken. Ongelukken kunnen voortkomen uit geld, macht, roem en relaties, maar soms komen ze op een onrechtvaardige manier op ons af zonder dat we de oorzaak kennen.
  Als deze strenge winter van het leven te lang aanhoudt, zal niemand overleven.
  Maar net als het kind dat we hierboven noemden, als we in die duisternis het geloof hebben dat onze vader ons zal redden, kunnen we die winter volhouden en zal er in ons hart een zaadje van lente, een zaadje van hoop, ontkiemen.
• Artsen zien vaak kankerpatiënten of patiënten met medische aandoeningen die moeilijk te behandelen zijn, afhankelijk van hun specialisme. Soms kan de behandelingsuitkomst van een ziekte niet goed of niet te zien zijn, en het kan leiden tot een gevoel van machteloosheid wanneer we de dood van patiënten zien als gevolg daarvan.
  Maar als we dit proces van ziekte en het resultaat vanuit het perspectief van de winter in het leven kunnen zien, kan de manier waarop artsen en patiënten ernaar kijken veranderen.
  Zelfs bij de moeilijkste gevallen van ongeneeslijke of moeilijk te behandelen ziekten, als het zaadje van leven in hun hart groeit, zal er licht schijnen op hun donkere gemoedstoestand, die doordrenkt is van teleurstelling en eenzaamheid, en zullen ze hoop op leven koesteren.
  
  
• Als we zover komen, zullen we de strijd tegen de ziekte niet meer zien als een simpele strijd om te overleven, maar zullen we een nieuw, echt leven in onszelf ontdekken. Met andere woorden, hoewel het nu een strenge winter is, kunnen we de lente al in ons hart zien door middel van ons geloof.
  In het Hebreeërsboek, een boek uit het Nieuwe Testament, staat: 'Geloof is de zekerheid van wat men hoopt, en het bewijs van wat men niet ziet.' De uitspraken over geloof in het Hebreeërsboek zijn bewezen in het interview van de jongen na zijn redding.
• Het leven van een mens bestaat uit geest, ziel en lichaam. In de wetenschappelijke wereld, die gebaseerd is op rationaliteit en logica, wordt het leven alleen vanuit het perspectief van lichaam en geest behandeld. We kunnen niet zien wat er in ons onderbewustzijn gebeurt. De geestelijke wereld is verborgen in ons onderbewustzijn, dus we kunnen er vanuit ons bewustzijn niets van weten. Wetenschap heeft dus beperkingen als het gaat om dit onderwerp.
  
  
• In het Nieuwe Testament was er een Joodse man genaamd Paulus, die oorspronkelijk een geleerde was. Op weg naar Damascus in Syrië hoorde hij toevallig de stem van Jezus, de bron van het leven, en begon hij een nieuw leven te leiden. Hij leefde een zogenaamd wedergeboren leven. Daarna zag hij het leven vanuit een lichamelijk perspectief niet meer als het ware leven. Het is een verschil in perspectief, maar als mensen de Heer, die het licht en de bron van leven is, ontmoeten, zullen ze veranderen. Daarom, hoewel hij van nature een hoogopgeleide geleerde was, noemde hij alle vakken die hij had geleerd 'basisschoolkennis'. Vanuit het perspectief van een wedergeboren mens is er een verandering.
  
  
• Een echte arts moet het leven vanuit het perspectief van geest, ziel en lichaam kunnen zien en, hoewel de toestand van patiënten vergelijkbaar is met de moeilijkheden van de winter, zal hij hen helpen de hoop van de lente te koesteren.
  
  
• Hoe moeilijk het leven ook is, zelfs als de dood nadert, als we het geloof hebben dat 'mijn vader me zal redden', zullen we leven. In het geval van volwassenen, als ze de Heer, de bron van het leven en het licht, als hun Vader in hun hart ontmoeten, zal hun hart gevuld zijn met Gods liefde, zelfs als ze in duisternis of een strenge winter leven, en krijgen ze kracht om vol te houden. Ze openen hun ogen voor een spiritueel perspectief op het leven dat losstaat van het lichaam en ontdekken het eeuwige leven in zichzelf, en ze kunnen 'Winter voorbij, lente aan' zingen.
  
  
• Ten eerste wil ik mijn dank betuigen aan de Heer, het licht en de bron van het leven, die mij in staat heeft gesteld mijn pensioen te bereiken. Ik wil ook mijn dank betuigen aan mijn familie, collega's, familieleden en kennissen die voor mij hebben gezorgd en mij hebben gesteund.
• 27 augustus 2019, Faculteit Geneeskunde, afdeling Radiotherapie, Universiteit van Jeonbuk, Kwon Hyung-cheol