Vorige week zondag woonde ik de begrafenismis bij van mijn zwager. De jonge priester die de mis leidde, leek een band te hebben met de overledene en vertelde dat er moeilijkheden waren met de geloofskwesties tussen de overledene en zijn kinderen.
Ik was verrast om dit te horen, omdat het een zeer persoonlijke familiegeschiedenis is.
Ik neem aan dat de priester dacht dat het acceptabel was om het openbaar te maken en dat het ook een leerzame betekenis kon hebben, dus introduceerde hij het tijdens de openbare begrafenismis.
Tussen ouders en kinderen, de nauwste en meest liefdevolle relatie, maar vooral tussen vader en zoon, is er in elk gezin de neiging dat de communicatie niet soepel verloopt, los van het geloof.
Maar af en toe kan men conflicten zien die ontstaan door het geloof tussen de kinderen van predikanten en de zogenaamde vrome katholieke of christelijke ouders en kinderen. Waarom is dat zo?
De grootste factor in dit conflict is waarschijnlijk het feit dat alle katholieke en christelijke kerken in Korea zich tot nu toe hebben gericht op het kerkelijk leven en het geloofsleven met de nadruk op de tempel (聖殿), d.w.z. gebouwen, liturgie (典禮) en dienstbaarheid.
In het Oude Testament zei Jahweh God ook dat gehoorzaamheid beter is dan brandoffers. (1 Samuël 15:22)
1 Samuël 15
22. Samuël antwoordde: ‘Heeft de HEER evenveel behagen in brandoffers en andere offers als in gehoorzaamheid aan zijn gebod? Gehoorzaamheid is meer waard dan offers, aandacht is meer waard dan het beste offer. (NBV21))
Dit betekent dat het leven in gehoorzaamheid aan Gods Woord belangrijker is dan de offers of religieuze rituelen zelf.
De meeste ouders richten zich echter op het gebouw van de tempel, d.w.z. liturgie of conventie, in plaats van zich te concentreren op de woorden van de Bijbel, de betekenis ervan te begrijpen en te handelen in overeenstemming daarmee, wat de kern is van een ijverig geloofsleven.
Dus, ze verwaarloosden het onderwijzen van de waarheden van leven en licht aan hun kinderen en het ervaren van de Heer door hun eigen leven of het bewijzen ervan. En het feit dat ze hun eigen kinderen min of meer dwongen om de mis of eredienst in de kerk of de tempel bij te wonen, kan een kant van een zogenaamd vroom geloof gezin zijn.
In het Nieuwe Testament (Johannes 2:19-22) zei Jezus dat Hij deze tempel zou afbreken en in drie dagen een nieuwe tempel zou bouwen.
Johannes 2
19. Jezus antwoordde: ‘Breek deze tempel af en in drie dagen zal ik hem weer opbouwen.’
21. Maar met de tempel doelde hij op zijn lichaam.
22. Toen hij uit de dood was opgestaan, herinnerden zijn leerlingen zich dat hij dit gezegd had. Toen geloofden ze de Schrift en de woorden die Jezus had gesproken. (NBV21)
Jezus zei dat Hij, door uit de dood op te staan, de ware tempel (聖殿) werd waardoor God en de mens elkaar ontmoeten.
De ware tempel is een tempel die is gebouwd op basis van de waarheden van licht en leven die Jezus heeft gesproken, en als iemand die Jezus volgt, moet deze tempel in hun hart worden gebouwd.
Jezus zei tegen zijn discipelen dat Hij, nadat Hij was gestorven, de Geest (靈), de Geest (聖靈) van de waarheid, zou sturen. God is in de woorden van de Bijbel (聖經), maar tegelijkertijd is Hij ook als een Geest (靈) die niet met menselijke ogen kan worden gezien.
Deze Heilige Geest (聖靈) moet in ons zijn, zodat we wedergeboren kunnen worden en de heiligheid, dat wil zeggen, de onderscheiding van de waarden van deze wereld, die de eigenschap van God is, kunnen herstellen.
Alleen dan kunnen we het ware leven leiden, en hoe moeilijk de beproevingen ook zijn, we kunnen ze overwinnen en hoop koesteren voor de toekomst. Dit kan een leven betekenen dat voorbij gaat aan de dimensies van leven, ouderdom, ziekte en dood (生老病死) en geen leegte achterlaat.
Er is een gezegde: ‘Wat jong geleerd is, is oud gedaan.’ Dat betekent dat gewoonten of gedragingen die op jonge leeftijd zijn aangeleerd, moeilijk te veranderen zijn als men oud is. Dit betekent dat hoe hard men ook werkt om het geloofsleven te beoefenen, de slechte dingen zoals karakter of hebzucht die men van zijn ouders heeft geërfd, moeilijk te veranderen zijn, hoe hard men ook probeert.
Uiteindelijk, in plaats van een uiterlijk geloofsleven (信仰生活), wanneer we de kennis (知識) van God verwerven door Zijn Woord innerlijk te bestuderen en het niveau bereiken waarop we Zijn hart begrijpen, begint de Geest (聖靈) van God of de Heer een plaats in het hart van de mens in te nemen, en kan Hij die persoon veranderen en wedergeboren laten worden.
Wanneer de ouders hun kinderen in het gezin opvoeden en verzorgen en deze aspecten van het geloofsleven tonen, zullen hun kinderen hen ook volgen, en dit geloof (信仰) zal een waar erfgoed (遺産) worden voor hun nakomelingen.
15-10-2025 Chamgil
Reacties0